jasmine

Samotność jest najgorszym uczuciem, jakie może dopaść człowieka..w jednej chwili jest super, fajnie, cieszymy sie z tego, ze mamy wolna chwilę dla siebie, ze nie musimy na nikgo zwracac uwagi, ze po prostu jestesmy sami...ale po paru sekundach, minutach, godzinach ...zaczyna nam sie wydwać ze jakoś za dużo miejsca mamy w mieszkaniu..co gorsza nie ma do kogo gęby otworzyć..Dzieje sie tak w momencie, gdy nasz partner chwilow nas opuszcza- np. jedzie  do siebie do domku:(((

I co wtedy robaczki moje kochane? Jeszcze jak macie internet to można sobie wejsc w niego i czymś sie zająć, ale jak sie go nie ma..to co..nio ok można posprzątać nasze gniazdko miłości...ale ile moze trwac sprzatnie?Gora godzine...a co z dalszymi 5 godzinami, ktore zostały do położenia się spac???Nie mama pojęcia...ile można oglądać telewizji, można poczytac,ale to też nudzi...Mozna by sie było spotkac z przyajciolmi...ale jakoś nastroju nie ma na pogaduszki bez sensu...Macie jakis pomysł, jak przetrwac te okropne chwile samotności?

Zrobiliscie kiedys takiego spontona, co to nie było chwili na to by go przemyslec, nie było chwili by sie zastanowic, czy podejmujemy słuszną decyzje...ja wczoraj zaryzykowalam....samocghodem jeżdżę od niedawna...pożyczyłam auto służbowe i pojechałam 45 km za Poznań..stresa miaąłm wielkiego, ale cel podróży sprawiał ze uśmiech towarzszył mi, nawet wtedy jak sie zgubiłam;))) tak, tak, zgubiłam się, a jeszcze padłą mi komórka:(( Ale w  końcu dojechalam cała i zdrowa...
A wieczór był cudowny....WARTO BYŁO.....